Moja szwagierka nienawidziła każdego zdjęcia z naszego ślubu i żądała, żebyśmy je usunęli – ale ja miałam lepszy pomysł

Poranek zapowiadał się niczym sen. Nad głowami rozciągało się czyste niebo, znad rzeki wiał lekki wietrzyk, a w powietrzu unosił się delikatny zapach świeżo skoszonej trawy i polnych kwiatów.

Stałam na skraju stodoły, patrząc, jak orszak weselny wyłania się w łopocie szyfonu i loków, a promienie słońca odbijały się w koralikach i koronkach na ich sukniach.

Fotograf robił już spontaniczne zdjęcia, podczas gdy wszyscy się śmiali i obejmowali.

Ale w samym środku tego wszystkiego Jenna, siostra mojej żony, zaczęła się ociągać — dosłownie i emocjonalnie.

Zmrużyła oczy, patrząc na słońce, jakby ją ono osobiście uraziło, ściągnęła sukienkę w biodrach i mruknęła do nikogo konkretnego: „Jest za gorąco”.

Kilka kroków dalej jęknęła: „Ta sukienka dziwnie się w niej układa”.

Następnie, gdy fotograf zawołał wszystkich, aby zrobić zdjęcia z orszakiem weselnym, ona roztrzepała włosy i zmarszczyła brwi, patrząc na swoje odbicie w szybie samochodu.

„Świetnie. Wyglądam, jakbym wsadził palec do gniazdka.”

Nina zerknęła na nią, a jej rysy złagodniały w wyrazie troski. Wyciągnęła rękę, odgarnęła luźny kosmyk włosów Jenny i włożyła jej do ręki butelkę z zimną wodą.

„Proszę, Jen” – powiedziała, wciąż się uśmiechając. „Wypij łyk. Poczujesz się lepiej”.

Ale Jenna popatrzyła na butelkę tak, jakby ją osobiście obraziła.

Nina ostrzegała mnie przed wahaniami nastroju swojej siostry, ale to, że tak się stało w dniu naszego ślubu, było czymś zupełnie innym.

„Może po prostu się denerwuje” – szepnęła mi wcześniej Nina, a jej oczy zdradzały, że przez całe życie usprawiedliwiała zachowanie siostry. „Duże tłumy ją niepokoją”.

Skinąłem głową i ścisnąłem jej dłoń, nie chcąc zwracać uwagi na fakt, że 30 gości to z pewnością nie jest „duży tłum”.

Fotografka, Melissa, poprowadziła orszak weselny na złote pola otaczające farmę, w której zarezerwowaliśmy miejsce na ślub i wesele.

Śmiech rozbrzmiewał w powietrzu – z wyjątkiem Jenny, która zazwyczaj stała na krawędzi grupowych zdjęć. Ona i Nina nigdy nie były sobie bliskie, czemu Nina próbowała zaradzić, czyniąc ją druhną.

„Czy możemy zebrać siostry razem?” – zawołała radośnie Melissa. „Tylko Nina i Jenna na chwilę?”

Obserwowałem, jak twarz Niny rozjaśnia się, gdy ruszyła w stronę siostry. Jenna zrobiła krok naprzód z uśmiechem, który nie sięgnął jej oczu.

„Obejmij ją w talii, Jenna” – zasugerowała Melissa. „To idealne!”