Na Boże Narodzenie siostra powiedziała: „Będziesz opiekować się dziećmi, kiedy będziemy w podróży!”. Powiedziałem, że nie, ale one to pokazały…

 Dzisiaj przeczytam wam historię Nenah, której tytuł brzmi tak. W Boże Narodzenie moja siostra powiedziała: „Będziesz opiekować się dziećmi, kiedy będziemy w podróży”. Odpowiedziałem: „Nie, a moja rodzina dała mi popalić”. Następnego ranka przyjechali z dziećmi w walizkach, ale znaleźli tylko liścik.

 Kiedy to przeczytali, krzyknęli: „No to chodźmy. Mam na imię Nina. Mam 30 lat i pracuję w domu jako niezależna księgowa. Brzmi całkiem normalnie, prawda? Cóż, moja rodzina myśli, że po prostu siedzę i nic nie robię całymi dniami. Tak jest już od 2-3 lat, odkąd rzuciłam pracę biurową i zaczęłam pracować z domu.

 Moje starsze siostry to Sarah, która ma 37 lat i dwójkę dzieci w wieku 9 i 10 lat, oraz Emma, ​​która ma 33 lata i jedno siedmiolatki. Obie są mężatkami i wiodą życie na przedmieściach. A ja? Jestem singielką i najwyraźniej to sprawia, że ​​jestem darmową nianią dla rodziny. Mój tata myśli tak samo. Nie rozumiem tych komputerowych bzdur.

 Powiedział mi w zeszłym miesiącu. Prawdziwy pracownik przychodzi do biura o 8:00 i wraca o 18:00. Tak właśnie powinno być. Próbowałem tłumaczyć, że dobrze zarabiam, że moi klienci na mnie polegają, że mam konkretne terminy. Ale nikt nie słucha. Nigdy nie słuchali. Bycie najmłodszym w tej rodzinie zawsze było do bani.

 Wszystko, co dostałam, to rzeczy z drugiej ręki po moich siostrach. Ich stare ubrania, które już dawno wyszły z mody, zanim do mnie dotarły. Ich stare telefony. Najpierw te starodawne telefony z przyciskami, potem ich przestarzałe smartfony, gdy się przesiadły. Kiedy miałam 16 lat, dostałam swoją pierwszą prawdziwą pracę w lokalnym sklepie, tylko po to, żeby w końcu kupić sobie coś nowego.

Sarah była już wtedy zamężna, a Emma studiowała. Myślałam, że w końcu będę miała trochę niezależności. Błąd. Musisz nam dać połowę swojej wypłaty, powiedziała mama. Sarah potrzebuje pomocy w wydatkach na ślub. Połowę mojej minimalnej pensji. Żeby pomóc mojej siostrze, która była ode mnie o 7 lat starsza i miała własną pracę.

 Ale zrobiłam to, bo tak się robi w rodzinach takich jak moja. Zamknij się i rób, co ci każą. A teraz mam 30 lat i wciąż jestem traktowana jak szesnastolatka. Każdy weekend jest jakiś pretekst, żeby zostawić na mnie dzieci. Emma chce gdzieś wyjść z mężem. Sarah potrzebuje przerwy. Dzieci muszą gdzieś zostać, podczas gdy dorośli będą się bawić.

 To tylko na weekend. Nie, Emma zawsze mówi, że uwielbiają spędzać czas z ciocią. Jasne, kochają mnie, ale to dzieci. Są głośne. Potrzebują ciągłej uwagi. Muszą jeść co dwie godziny. I chcą grać w gry, kiedy próbuję pracować. Moje mieszkanie jest malutkie, tylko jedna sypialnia i mały gabinet.

 Kiedy dzieci zostają na noc, muszę spać na materacu pneumatycznym w biurze, bo zajmują cały mój pokój. Kocham moich siostrzeńców. Naprawdę. Ale nie jestem ich rodzicem. Nie wybierałam dzieci. A jednak to ja jestem za nie odpowiedzialna za każdym razem, gdy moje siostry chcą odpocząć od własnego życia. Najgorsze jest to, że moi rodzice zachowują się, jakby moje siostry były wspaniałymi matkami, które zasługują na całe wsparcie świata, a ja jestem tylko darmozjadem, który powinien być wdzięczny za pomoc. Twoje siostry tak ciężko pracują.

Mama zawsze powtarza, że ​​powinnaś docenić to, że ufają ci w kwestii swoich dzieci. Uwierz mi, nie mają wyboru. Darmowa opieka nad dziećmi to darmowa opieka nad dziećmi. Zbliżały się święta Bożego Narodzenia i po raz pierwszy miałam inne plany. Prawdziwe plany. Moi przyjaciele Katie, Jen i Mike zarezerwowali tydzień w ośrodku narciarskim w górach.

 Rozmawialiśmy o tym od miesięcy. O prawdziwych wakacjach, podczas których mógłbym się naprawdę zrelaksować, jeździć na nartach, spotykać się z rówieśnikami i nie martwić się o czyjś harmonogram. Zacząłem pracować po godzinach, żeby mieć pewność, że wszystkie moje projekty dla klientów będą gotowe przed wyjazdem. Kupiłem nowy kombinezon narciarski, porządny plecak, sprzęt zimowy – rzeczy, których nigdy nie miałem, bo nigdy nie miałem okazji użyć.

 To było niesamowite uczucie kupić coś dla siebie, coś, co było tylko dla mnie i moich planów. Bałam się jednak powiedzieć o tym rodzinie. Wiedziałam, że nie zrozumieją, po co mi wakacje, skoro pracuję z domu. Ale tym razem miało być inaczej. Tym razem miałam zamiar stanąć w swojej obronie i wytłumaczyć, że mam własne życie i własne plany.