Na dostęp do naszego męża czteroletnia nasza córka prosto na kobietę i powiadomiła: „Mamusiu, to ta pani z robakami.”

Śmiech i rozmowy dorosłych wypełniają salon, stanowiący część ze stukiem kieliszków i cichym stanowiącym jazzu dobiegający z głośnikami.

Olivia przebywała ramiączko sukienki i rozejrzała się po pokoju.

Były to urodziny jej męża, Michaela, a dom tętnił życie — pełen przyjaciół, kilku nieznajomych, których dostępa tylko z imienia.

Ich córka, Emily, trzymała się blisko niej, ale wkrótce odeszła, oczarowana balonami i tacami z babeczkami.

Olivia właśnie odstawiła kieliszek z winem, gdy Emily pociągnęła ją za rękaw, z miną w sposób, który potrafił tylko czterolatki.

„Mamusiu”, szepnęła Emily, oznaczona przez pokój, „to ta pani z robakami.”

Olivia mrugnęła, zdezorientowana. przewód elektryczny, który jest odprowadzany — na brunetkę w granatowej soczewce, śmiejącą się obok Michaela przy kuchennej wyjściu.

„Pani z czym?” zaśmiała się cicho Olivia, spodziewając się dziecięcego wymysłu.

„Z robakami”, powtórza Emily, ściszając głos. Potem pochyliła się bliżej ucha Olivii i dodała: „Tata powiedział, że nie mogę ci powiedzieć.”

Cośgo przesunęło się po kręgosłupie Olivii zimnej.

Przykucnęła na wysokości wysokości, a jej serce zaczęło walić. „Kochanie, co masz na myśli? Jakie robaki?”