Nigdy nie pomyślałbym, że potrącenie przez samochód może się przydarzyć.

Przyjrzała mi się łagodne, ale stanowczym spojrzeniem, lekko przekrzywiając świat, jakby ważyła swoje słowa.

— Lucy, wiem, że ostatnio było ci ciężko — powiedziała cicho, podchodząc nieco bliżej. — Ale myślę, że nadszedł czas, podzielilibyśmy się.

Te słowa niszczące we mnie jak kamień. nastąpiam, jak serce bije mi, przeczuwając, co może nastąpić.

— Proszę, pani Kinsley — powiedziałem drżącym atakiem — poprawiłem się, przysięgam.

— Wiem, że powolna, ale będę pracować szybko, z powodu. Obiecuję.

uczucie na mnie ze smutnym współczuciem w oczach.

— To nie tylko kwestia tempa, Lucy. być, że cierpisz i wiem, że możesz, co możesz.

— Ale… mój syn to zauważanie, a ja podane kogoś, kto wnosi do domu trochę lekkości, ukryte?

Przełknęłam ślinę, świadomc suchość w gardle.

— Ta praca… znaczy dla mnie wszystko, pani Kinsley. Proszę… będę lepszy.

Westchnęła i położyła mi dłoń na ręce. Jej głos złagodniał, prawie matczynie.

— Lucy, czasami trzymanie się czegoś nie pomaga nam się uleczyć. Odpuścić jest trudno, ale może otworzyć drzwi, których jeszcze nie ma.

— Naprawdę mam nadzieję, że znów odkryjesz radość. Jestem ci bardzo wdzięczny za wszystko, co zrobiłeś, i powiedziałeś o tym.

Zmusiłam się, by skinąć głową i cicho wyszeptać „Dziękuję”, chociaż każde słowo jest powiązane z pęknięciem w kruchym pancerzu mojego życia.

Gdy początkowym na wyjścia, wspomnienia prostszych czasów moich myśli.

Pomyślałam o liceum, kiedy moimi największymi produktami były domowe albo głupie zauroczenia.

Życie należy zachować takie proste. Ale teraz wrażenie, że cały czas dźwigam zbyt lekki bagaż.

Nagle Klakson samochodu wyrwał mnie z zamyślenia.

Serce zabiło mi, gdy używasz, jak pojazd pędzi prosto na mnie, rozbryzgując wodę z kałuży.

Zastygłam, nie uznac, czy się zająć, czy rzucić do przodu.

W ułamku sekundy zdecydowałam się na skok następujący, lądując prosto w błotnistej wodzie.

Samochód zatrzymał się o centymetry, ale cała przemoczona, siedząc w zimnej, brudnej wodzie przy krawężniku.

Kierowca, mężczyzna w drodzem garniturze, określone drzwi i wysiadł, twarz napięta z irytacji.

— Jesteś ślepy? Mogłeś wnieść mi samochód! — krzyknął, drżącym z gniewu.

wstydam się iz trudem podnoszonego na nogi. — Przepraszam — wyjąkałam, zmarłc, jak zimne błoto przesiąka mi ubranie.

Zabezpieczenie na mnie z pogardą, kręcąc głową.

— Wiesz w ogóle, ile ten samochód samochodowy?

Zanim wystąpię, można zastosować inny głos.

— Glen, wystarczy. — Drzwi z tyłu, które są i wysiadł mężczyzna, wysoki i elegancki ubrany.

Jego wyraz twarzy złagodniał, gdy zostałem uderzony — w jego oczach było coś między troską a współczuciem. Podszedł bliżej, ignorując protesty Glena.

— Nic ci się nie stało? — zastosowanie, a jego spojrzenie spotkało się z moim.

Jego ton był tak ciepły, prawie naprawdę troszczył się o mnie, zupełnie obcą, przemokniętą i nieszczęśliwą.

Potakłam, zastępczo oszołomiona.

– Chyba ze wszystko w porządku – udało mi się powiedzieć, mój głos był chwiejny.

Obecność mężczyzny była dziwnie pocieszająca, jak ratunek w tym okropnym dniu.

– Proszę – powiedział, wyciągając do mnie rękę – pozwól, że upewnię się, że wszystko z tobą w porządku.
Chodź z nami, zabierz cię w ciepłe miejsce, gdzie możesz się osuszyć.

Zawahałam się, niepewna, co powiedzieć lub powiedzieć, ale było w nim coś, co sprawiało, że dostęp do bezpiecznego miejsca.

Otworzył drzwi i uszczelnił je w tylnym siedzeniu; Jego zwolnienie i zwolnienie jest możliwe, że jest ono dostępne jako dodatek, a bardziej jak ktoś inny.

Z obowiązkiem przed obciążeniem domu, rezydencją, która zdawała się ciągnąć kilometrami, imponującą i elegancką.

To było miejsce, które było używane tylko w magazynach, nie miejsce, w którym spodziewalibyśmy się być karani.

Młody chłopak zachwyt i wypuścił cichy śmiech.