Nowy chłopak mojej siostry wyśmiał mnie przy obiedzie – wszyscy się śmiali. Mama kazała mi „przestać psuć rodzinie wizerunek”. Tata dodał: „Niektórzy ludzie po prostu nie znoszą docinków!”. Siostra się zgodziła: „Wreszcie ktoś, kto widzi ją taką, jaka jest naprawdę!”. Więc pozwoliłam im mówić… Dopóki nie wspomniał o swojej pracy, wtedy wyciągnęłam telefon – ich twarze zbladły…

Zaparkowałam dokładnie na czas, wygładziłam prostą czarną sukienkę i przeszłam obok mahoniowego baru. Uśmiech mojej matki był tak wypolerowany, jak tylko rozczarowanie potrafi wypolerować. „Udało ci się” – powiedziała. „Martwiliśmy się, że jak zwykle się spóźnisz”. Nie spóźniłam się na żadne rodzinne spotkanie od dwóch lat. Mimo to pocałowałam ją w policzek.

„To Brandon” – oznajmiła Rachel, trzymając dłoń na jego przedramieniu, gdzie żyły rysowały się niczym linie narysowane linijką. Jej stary pierścionek zaręczynowy zniknął wraz z rozwodem, który został sfinalizowany sześć miesięcy temu; na nowym akcesorium emanowała niezasłużona pewność siebie. Uśmiech Brandona nie sięgał jego oczu. „Miło mi cię poznać, Mayo. Rachel tyle mi o tobie opowiadała”.

„Mam nadzieję, że wszystko dobrze”. Uścisnęłam mu dłoń. Uścisk był pokazowy.

Zamówiliśmy drinki – wino dla wszystkich oprócz mnie. Poprosiłam o wodę gazowaną z limonką. „Nadal nie pijesz?” – zapytał ojciec, już kręcąc głową. „To święto, Maya. Spróbuj się rozluźnić”.

„Jutro mam pracę.”

„Jest niedziela” – zaćwierkała Rachel. „Kto pracuje w niedzielę?”

„Ludzie z wymagającymi karierami”. Zostawiłem to. „Co właściwie świętujemy?”

„Brandon się oświadczył”. Mama wręcz pisnęła. Tata pomachał Brandonowi dłonią, jakby finalizował transakcję. Uśmiechnęłam się i powiedziałam gratulacje, a słowa te były jak kostki lodu, których nie mogłam przełknąć.

„A ty?” zapytał Brandon. „Szczęśliwa, to znaczy. Rachel wspominała, że ​​jesteś singielką od jakiegoś czasu. Musi być ciężko patrzeć, jak twoja młodsza siostra wychodzi za mąż, podczas gdy ty wciąż szukasz”.

Kelner przyniósł nasze napoje. Upiłem łyk wody i zaznaczyłem moment: pierwszy balonik testowy unoszący się nad stołem, żeby sprawdzić, czy pęknę.

„Jestem całkowicie zadowolony ze swojego życia” – powiedziałem. „Nie każdy mierzy sukces statusem związku”.

„Oczywiście, że nie” – powiedział Brandon, a współczucie wzrosło do granic możliwości. „Niektórzy mierzą to… co ty właściwie robisz? Rachel mówiła coś o komputerach”.

„Jestem starszym dyrektorem ds. zasobów ludzkich w Meridian Tech.”