Po naszym rozwodzie mój były mąż ożenił się ze swoją kochanką! Ale gość powiedział coś, co sprawiło, że zbladł.

Wydał z siebie ostatni ryk” – powiedziała Jessica – „i przewrócił stół główny, na którym stał siedmiopiętrowy tort weselny. Lukier rozprysnął się na wszystkie strony. ‘Wynocha! Wszyscy stąd! Ślub skończony!’”

Przerażeni goście rzucili się do wyjścia. Nie wychodzili tak po prostu; wyciągali telefony, żeby robić zdjęcia i filmy. Ślub stulecia, dokładnie taki, jakiego pragnęła Ashley, ale stulecie katastrofy.

„Mój mąż też uciekł” – podsumowała Jessica. „Powiedział mi, że kiedy wychodził, wciąż słychać było Ethana rozbijającego rzeczy i Ashley płaczącą i przeklinającą. Cyrk. Żałosny cyrk. Karma jest szybka, Sarah.”

Rozłączyłem się. Z duszą w rozterce wyszedłem na balkon i patrzyłem na róże śpiące pod nocną rosą nad potokiem Willow Creek. Myślałem, że ucieszę się, wiedząc, że dostały to, na co zasłużyły, ale nie. Czułem jedynie głębokie znużenie i odrazę. Życie zbudowane na chciwości i kłamstwach legło w gruzach w jednej chwili.

Spałem źle. Chaotyczne obrazy ślubu przewijały się w mojej głowie. Następnego ranka obudziłem się z cieniami pod oczami. Postanowiłem nie słuchać już żadnych wieści od Jessiki. Ich historia, dla mnie, dobiegła końca. Musiałem skupić się na własnym życiu. Całą niedzielę spędziłem na szkicowaniu. Praca pomagała mi zapomnieć o katastrofie w Nowym Jorku.

Ale w nocy, kiedy wyłączyłem komputer, mój telefon zawibrował. To była Jessica. Westchnąłem, myśląc, żeby nie odbierać, ale dzwonienie było uporczywe.

„Co teraz, Jessico? Jestem zmęczony. Nie chcę już nic wiedzieć.”

„Czekaj, czekaj” – w głosie Jessiki znów słychać było czyste podekscytowanie – „tylko ten jeden raz. To finał wczorajszego odcinka. Obiecuję, że po tym będziesz spała jak dziecko”.

„Dobra” – mruknąłem. „Słuchaj.”

„Nalegała” – powiedziała Jessica. „Mój mąż właśnie mi powiedział. Powiedział, że kiedy zszedł na parking po samochód, zobaczył scenę jeszcze lepszą niż ta na sali balowej”.

Poddałem się. „Dobra, pięć minut.”

„Mój mąż widział, jak Ethan i Ashley krzyczeli na siebie na parkingu” – powiedziała Jessica. „Jej rodzice stali obok nich, wyglądali, jakby byli na pogrzebie i próbowali ją namówić, żeby odeszła”.

„Nie poszła do szpitala?” Zdziwiłem się. „Po tym upadku?”

„Nie ma mowy” – zaśmiała się pogardliwie Jessica. „To była tylko gra. Mój mąż schował się za filarem i wszystko słyszał. Ashley nie udawała już słodkiej ofiary. Stała z rękami na biodrach i krzyczała Ethanowi prosto w twarz”.

Jessica odchrząknęła, naśladując Ashley. „Jesteś szalona. Ośmieszyłaś mnie przed wszystkimi, zrujnowałaś mój ślub!”

„Ethan, z ręką owiniętą w chusteczkę, z krwią przesiąkającą przez materiał, odkrzyknął” – kontynuowała Jessica. „To ty mnie zrujnowałeś. Jesteś kłamcą, okradłeś mnie”.

„A potem Ashley zaczęła się śmiać” – powiedziała Jessica z pogardą. „Śmiech, który przyprawił mojego męża o gęsią skórkę. Okraść cię? Masz w ogóle pieniądze, żeby cię okraść? Kto zapłacił za ten ślub, co? Powiedz mi! Moje 5000 dolarów nie wystarczyło nawet na start, a moi rodzice musieli zastawić dom, żeby spłacić tę szopkę, żebyś ty mógł dobrze wyglądać, ty bezużyteczny człowieku, jesteś bezużyteczny!”

Zamarłam. Ethan nie tylko pożyczył od niej pieniądze, ale też wycisnął z jej rodziców fortunę. Zbyt głęboko pogrążył się w bagnie własnego ego.

„Mój mąż mówi”, kontynuowała Jessica, „że kiedy Ethan to usłyszał, zaniemówił. Nie spodziewał się, że rzuci mu to w twarz tak wprost. Ich prawdziwa natura wyszła na jaw podczas walki na parkingu, bez publiczności ani kamer. Nie było już miłości, zostały tylko pieniądze, kłamstwa i nienawiść”.

Rodzice Ashley, widząc, że córka wygadała się, próbowali zakryć jej usta. „Kochanie, proszę, bądź cicho. Chodźmy do domu.”

Ale nie mogła się powstrzymać. Odepchnęła rodziców i wskazała na Ethana. „Powiem ci jedno. Wyszłam za ciebie za mąż dla pieniędzy, dla twojej posady dyrektora i dla tego ślubu. A teraz wszystko zniszczyłeś”.

Ethan, otrząsając się z szoku, zacisnął zęby. „Odważysz się?”

A potem Jessica ściszyła głos. „Ashley przypuściła ostateczny atak. Położyła rękę na brzuchu, ale tym razem nie z dumą, lecz z groźbą. I powiedziała: »Posłuchaj mnie uważnie, to dziecko jest twoje. Chcesz, żeby żyło, czy umarło? Zapisz mieszkanie w centrum miasta na mnie i daj mi 500 000 dolarów w gotówce. Jeśli nie, jutro poddam się aborcji, a potem pójdę do twojej firmy i powiem wszystkim twoim partnerom, jakim jesteś człowiekiem«”.

Krew mi zmroziła krew w żyłach. Wykorzystała własne dziecko, żeby go szantażować. To było zbyt okrutne.

„A co zrobił Ethan?” zapytałem.

Mój mąż mówi, że Ethan przez chwilę stał nieruchomo, a potem zaczął się śmiać. Śmiechem jeszcze bardziej przerażającym niż jego krzyki. Śmiał się histerycznie. Kiedy przestał, spojrzał na Ashley i ryknął: „Śnij dalej!”.

Wyciągnął kluczyki, pobiegł do samochodu i chociaż Ashley próbowała zablokować mu drogę, odjechał, prawie ją potrącając, zostawiając ją i jej rodziców samych na parkingu, pośród ruin luksusowego wesela.

„Mój mąż też uciekł” – powiedziała Jessica. „Nie chciał znaleźć się w ogniu krzyżowym”.

Przez chwilę milczeliśmy.

«Jessico, mam wątpliwości co do ciąży.»

„Też tak podejrzewam” – przerwała. „Mój mąż mówi, że upadek wyglądał groźnie. Ale chwilę później była na parkingu, krzycząc z niewiarygodną energią. Podejrzewam, że ciąża jest fałszywa albo po prostu użyła testu aptecznego, żeby oszukać Ethana. Wykorzystała go, żeby wymusić ślub, a teraz żeby wyłudzić pieniądze”.

Westchnęłam głęboko. Udawane czy nie, to dziecko było ofiarą.

„No i co, Sarah?” – powiedziała Jessica zmęczonym głosem. „Zakończmy ten dramat. Zbyt chciwi. Kłamcy, którzy zniszczyli się nawzajem. Ptaki jednego gatunku trzymają się razem.”

„Idź spać, ja też tego potrzebuję. Tyle dramatów mnie wykańcza” – powiedziałem.

Rozłączyłem się. Spojrzałem w noc. W Willow Creek panował spokój. Ogród wypełniały świerszcze. Zdałem sobie sprawę, że burza w Nowym Jorku minęła i nie ma już ze mną nic wspólnego.

Poprosiłem Jessicę, żeby nic więcej mi o nich nie mówiła. Nie chciałem, żeby śmieci przeszłości zabrudziły mi teraźniejszość. Rzuciłem się w wir pracy, w projekt hotelu. Ale miesiąc później, podczas jednej z naszych rozmów, Jessica nie mogła się powstrzymać.

„Sarah, muszę ci powiedzieć” – tym razem jej głos brzmiał poważnie. „Sytuacja z Ethanem naprawdę się zaogniła”.

«Co jeszcze?»

„Jego kariera się skończyła. Mój mąż mówi, że po skandalu nagrania, na których niszczył ślub i krzyczał na Ashley, stały się viralem. Chociaż szybko je usunięto, wszyscy jego najważniejsi partnerzy je widzieli. I co zrobili? Masowo zerwali kontrakty. Jego najważniejszy partner, japońska grupa, wysłała mu list z natychmiastowym zakończeniem współpracy. Powiedzieli, że nie mogą pracować z kimś o wątpliwej moralności, kto nie potrafi panować nad swoimi emocjami i tak okrutnie traktuje swoją rodzinę”.

Milczałem. To było nieuniknione. Dla biznesmena reputacja jest ważniejsza niż pieniądze.

„Kiedy stracił duży kontrakt, firma upadła” – kontynuowała Jessica. „Kluczowi pracownicy, ci dobrzy, z którymi pracowałeś, odeszli całą grupą. Powiedzieli, że nie mogą pracować dla szalonego szefa, który w dodatku jest im winien pieniądze. Odeszli, zabierając ze sobą klientów”.

„Tak szybko?” Zdziwiłem się.

„Tak, teraz jest zdesperowany. Mój mąż mówi, że spędza noce, zabierając małych klientów na kolację, próbując uratować to, co mu zostało. Pije tak dużo, że w zeszłym tygodniu trafił na ostry dyżur z powodu krwotoku żołądkowego. Spędził tam dwa dni, a potem uciekł, żeby dalej pić. Ale to nic nie da. Nikt nie chce wejść na tonący statek z kapitanem o takiej reputacji.”

Pokręciłam głową. Kariera, z której Ethan był tak dumny, ta, którą wykorzystywał, żeby mnie upokarzać, rozpadła się z powodu jego ego i złych decyzji.

„Rozłączam się, Jessico” – powiedziałem. „Mam spotkanie z Michaelem”.

„Tak, masz rację” – zgodziła się. „Ci ludzie nie zasługują na ani minutę twojego czasu, po prostu żyj dobrze”.

Rozłączyłem się. Spojrzałem na trójwymiarowy projekt lobby hotelowego na ekranie. Wybrałem rustykalny i przytulny styl z lokalną ceramiką i dębowym drewnem. Byłem dumny ze swojej pracy, była autentyczna. Tworzyła wartość, w przeciwieństwie do kariery Ethana, która była domkiem z kart.

Minęło kilka miesięcy. Skończyłem projekt hotelu i zacząłem nadzorować budowę. Praca była intensywna, ale ekscytująca. Któregoś wieczoru zadzwoniła Jessica. Jej głos brzmiał dziwnie, niemal współczująco.

„Saro. Dzisiaj mój mąż widział Ethana.”

“Gdzie?”

„Nie w barze” – powiedziała cicho. „Na targu ulicznym po południu. Mój mąż poszedł kupić kilka rzeczy i zobaczył chudego mężczyznę, wyglądającego na bezdomnego, pospiesznie jedzącego kanapkę w kącie. Zaciekawiło go, przyjrzał się uważniej i zdał sobie sprawę, że to Ethan”.

„Chudy i wyglądający na bezdomnego? Aż tak zły?”

Mój mąż był oszołomiony. Mówi, że Ethan wyglądał jak szkielet, z kilkudniowym zarostem, brudnymi włosami i pogniecionymi, poplamionymi ubraniami. Nerwowo jadł kanapkę, rozglądając się z przerażeniem. Wygląda na dziesięć lat starszego. Jego firma jest kompletnie bankrutem. Tonie w długach. Wiesz, skąd wziął pieniądze na ślub? Od lichwiarzy. Myślał, że spłaci je z pieniędzy rodziców Ashley albo z nowych umów. Ale wszystko się rozpadło. Teraz lichwiarze go ścigają. A nasze mieszkanie… zastawił je na ślub. Bank już je przejął i zlicytował.

„Mój mąż twierdzi, że żyje w ukryciu” – dodała Jessica – „że nie odważy się pójść do rodziców, żeby ich nie wciągać w tę sprawę. Śpi na kanapie w swoim zamkniętym biurze. W zeszłym tygodniu bandyci go znaleźli i pobili przed budynkiem”.