Przygotowałam noworoczną niespodziankę dla mojego męża, ale nieoczekiwany „gość” wszystko popsuł.

Przeczytaj także:
Postanowił zrobić na złość żonie, zanim odejdzie do kochanki, sprzedał połowę mieszkania… a po jakimś czasie wrócił, żeby „narzekać” i oniemiał

„Wow…” Maksym zagwizdał, wyczekując widowiska, które przygotowywała jego żona, uczęszczając na zajęcia z chirurgii plastycznej dla kobiet.

Gdy taniec osiągnął punkt kulminacyjny, Maxim zupełnie zapomniał o sałatkach… Ale nagle zadzwonił dzwonek do drzwi.

„Kto jest tu godzinę przed Nowym Rokiem?” – skrzywił się Maxim. Angela również nie mogła pojąć, kto mógł przybyć o takiej porze. Goście nie byli częścią jej planów. „Nie otwierajmy drzwi, chcę, żeby show trwało!”

Jednak Angela nie mogła się zrelaksować, ponieważ nie tylko dzwonek do drzwi dzwonił bez przerwy, ale także ludzie dzwonili do niej przez telefon.

„No cóż…” Musiałem się przerwać. „Pójdę zobaczyć, kto tam jest”.

Wychodząc na korytarz, Maksym otworzył drzwi i osłupiał:

– Mamo? Tato? Co tu robisz?

“Szczęśliwego Nowego Roku!” – dał się słyszeć donośny głos Jewgienij Władimirowny.

„A ty też…” – wycedził syn, patrząc na matkę z niezadowoleniem. Jego rodzice przybyli w bardzo nieodpowiednim momencie, zupełnie jak za czasów studenckich. „Dlaczego postanowiłeś nas odwiedzić?!”

„Co to za pytanie?!”. Teściowie wpadli do mieszkania. „Słyszeliśmy, że Nadia i Pasza pojechali na wieś i pomyśleliśmy: po co wy tu siedzicie? Postanowiliśmy więc umilić wam wakacje”.

Siła miłości matki: Jak Fatima uratowała swoją wnuczkę i syna
Przeczytaj także:
Siła miłości matki: Jak Fatima uratowała swoją wnuczkę i syna

Jewgienija Władimirowna szybko zdjęła futro i poszła prosto do salonu. Gdzie Angela musiała szybko włożyć szlafrok.

„Och, jak pięknie nakryłaś do stołu. A ja nic nie gotowałam. Myślałam, że i tak przyjdziemy do ciebie, po co marnować jedzenie?” Kobieta przysunęła krzesło i usiadła tam, gdzie przed chwilą siedziała Angela. Posadziła męża obok siebie. „Więc, żegnamy stary rok? Czy jeszcze nie jesteś gotowa? Angelo? Czemu jesteś w szlafroku? No, ubieraj się! Nie wypada siedzieć w ubraniach w święta!”

„Taa, jasne…” – prychnął właściciel mieszkania i spojrzał na Maksima z niezadowoleniem. Mężczyzna też nie był zadowolony z gości, ale nie odważył się wyrzucić rodziców.

Angela poszła do kuchni i przyniosła dodatkowe sztućce. Miała nadzieję, że teściowie zostaną tu jeszcze chwilę, a potem wrócą do domu zaraz po dzwonkach.

Po nalaniu wina do pustych kieliszków Max wzniósł toast i zaczął żuć sałatkę.

Przez dwie godziny para siedziała oszołomiona. W milczeniu oglądali telewizję i słuchali niekończących się komentarzy Jewgienij Władimirowny, wymieniając spojrzenia i zastanawiając się, jak jak najszybciej wyprosić rodziców z domu. Głośna i wesoła teściowa nie przestawała mówić, a jej mąż śmiał się serdecznie z każdego żartu.

Po godzinie dwunastej Angela zaczęła dawać do zrozumienia teściowej, że nadeszła pora, aby ona i Maxim poszli spać.

„Wy dwoje, chodźcie” – Jewgienija Władimirowna skinęła głową w stronę sypialni. „Wiktor i ja damy sobie radę. Obejrzymy jakiś program, potem położymy się na kanapie i jutro posprzątamy ze stołu. Do rana sałatki się nie przydadzą”.

„Co masz na myśli?” Angela nie zrozumiała. „Chcesz zostać z nami?!”

„Oczywiście, co sobie myślałaś?” Jewgienija Władimirowna wpatrywała się w synową. „Witia pił. Nie umie prowadzić. A taksówki są ostatnio horrendalnie drogie. Mówiłam ci, idź spać, a my się rozerwiemy”.

Nie potrzebuję takiego skradzionego szczęścia
Przeczytaj także:
Nie potrzebuję takiego skradzionego szczęścia

„Dobra, dobranoc” – powiedział Maxim, marszcząc brwi i wychodząc z salonu. Angela poszła za nim.

„To romantyczna kolacja… Właśnie na tym polega Nowy Rok…” powiedziała Angela niezadowolona, ​​kładąc się spać.

„Tak, jasne” – zgodził się mąż. „Kto by pomyślał, że moi rodzice w ogóle pomyślą o tym, żeby rozjaśnić naszą „samotność”? Ale teraz nic nie możemy zrobić. Niech zostaną, a jutro rano sam ich odprowadzę”. Maksym pocałował żonę i przewrócił się na drugi bok. Nie było mowy o kontynuowaniu.

Pogodzona z zepsutym urlopem, Angela również próbowała zasnąć. Ale ani godzinę, ani dwie później nie udało jej się zasnąć. Głośna Jewgienija Władimirowna nadal siedziała w salonie, śmiejąc się do rozpuku z postaci z jakiegoś serialu.

„Nie, to niemożliwe!” Angela nie mogła już tego znieść i dała wyraz swojemu niezadowoleniu. „Max, może mógłbyś coś zrobić?”

„Dobrze” – Maxim, wyczerpany, wstał z łóżka i podszedł do mamy. „Mamo, możesz być ciszej? Angela i ja nie możemy spać przez twoje krzyki. Mamy naprawdę kiepską izolację akustyczną”.

„Och, jesteście tacy mili” – powiedziała ironicznie Jewgienija Władimirowna. „To święto! Kto w ogóle śpi o tej porze?”

„Śpimy!” – oburzona gospodyni pojawiła się w drzwiach salonu. „Ale nie spalibyśmy, gdybyście nie przyszli tu bez zaproszenia! A siedzenie tu z wami do rana jest poza naszym zdrowiem”.

„Patrz, jak mówisz!” – powiedziała Jewgienija Władimirowna, obrażona, i spojrzała na syna. „Co, twoi rodzice nie mogą cię teraz odwiedzać?”

„Możesz, mamo, ale powinnaś mnie ostrzec. Angela i ja chciałyśmy spędzić wieczór same.”

Podwójne przeznaczenie: jak miłość i próby połączyły dwa życia