Przyznał, że kocha inną — a z jej notatki dowiedział się, że żona przewidziała wszystko, a kochanka na niego nie czekała.

To nie była ich zwykła cisza, gdy ona jest w kuchni, ekspres do kawy syczy, radio w tle.

To była pusta cisza. Jak w mieszkaniu, w którym jeszcze nikt nie mieszka.

— Lar? — przeciągnął się sennie w stronę jej połowy łóżka.

Pusto. Kołdra równo pościelona, jak w hotelu. Piżamy brak.

Wstał, poszedł do kuchni. Stół umyty. Na kuchence — nic.

Na oparciu krzesła — brak jej szlafroka. W przedpokoju — brak butów. Wieszak, gdzie zawsze wisiała jej torebka — pusty.

Nie przestraszył się od razu — pomyślał: „Cóż, poszła wcześnie do matki”.

Ale zobaczył na stole kartkę, złożoną na pół. Zwykła kartka z zeszytu. Pismo — jej. Starannie, równo.

U góry — jedno zdanie, które naprawdę sprawiło, że zjeżyła mu się skóra:

„Vitya, prezent zrobiłam sobie sama.”

Usiadł. Otworzył.

I to, co przeczytał dalej, było tym, co sprawiło, że „włos mu się zjeżył”.

Etap 3. Notatka, która okazała się nie być zwykłą notatką

To nie było tylko „odchodzę, bądź szczęśliwy”. To było… dossier. Zimne, ale napisane z miłością.

Z cierpliwością Larisy. Pisała, jakby prowadziła go za rękę, tłumacząc:

„Powiedziałeś: ‘Kocham inną’.

Odpowiedziałam: ‘Dobrze, odejdź’.

Ale, Vitya, nawet nie zauważyłeś, że w tym momencie to nie ty mnie zostawiłeś, lecz ja puściłam ciebie.

Poprosiłeś o wolność — dałam ją. Ale potrzebowałam 30 dni, aby zamknąć wszystkie sprawy i uporządkować twoją ‘inną’.

Więc czytaj uważnie. Nie drzyj, nie pal. Przyda ci się.”

Potem były punkty.

1. „O mieszkaniu”

„Mieszkanie, w którym mieszkasz, jest moje. Otrzymałam je od babci i od razu przepisaliśmy je na mnie, gdy się pobraliśmy.

Nie pamiętasz tego, bo nie zależało ci — byłeś zakochany i uważałeś, że jesteśmy ‘na zawsze’.

W ciągu ostatnich dwóch lat dwukrotnie proponowałeś ‘sprzedać i wziąć więcej’. Odmawiałam — teraz rozumiesz, dlaczego.

Wczoraj złożyłam wniosek w rejestrze o zakaz wszelkich działań bez mojej obecności. Więc ty z twoją ‘inną’ nie ruszycie tego mieszkania.”

2. „O samochodzie”

„Samochód możesz zabrać. Jest twój. Sporządziłam darowiznę na twoje nazwisko — tak, rozumiesz? — bo nie chcę, żebyś myślał, że chcę cię zostawić z pustymi rękami. To nie zemsta. Po prostu stawiam kropki nad i.”

3. „O twojej ‘innej’”

Tu naprawdę przeszedł go dreszcz.

„Myślisz, że nie wiem, kim ona jest. Wiem. Nazywa się Lera. Ma 29 lat.

Pracuje w biurze podróży i uwielbia ‘drogie życie’.

Nie spotkałeś jej ‘przypadkiem’, jak ci się wydaje. Była w odpowiednim miejscu, w barze, gdzie byłeś z kolegami.

Ale to nie cała prawda.

Dziesięć dni temu spotkałam ją. Tak, Vitya. Ja. Z nią. Doskonale wie, że masz żonę.

Usiadłyśmy w kawiarni. Powiedziałam jej: ‘Skoro kochacie mojego męża — poznajmy się’.

Najpierw udawała skromną, ale gdy dowiedziała się, że wiem o waszej podróży do Suzdal, o hotelu na Nowej Rydze i o bransoletce, którą jej podarowałeś — odprężyła się.

I wiesz, co powiedziała?

‘Larisa, jesteś wspaniałą kobietą. Ale Viktor jest dorosłym mężczyzną. Sam podejmuje decyzje.’

Następnie:

‘Nie zamierzam być jego żoną i prać mu skarpet. Wystarczy mi, że opłaca moje mieszkanie i podróże.

Chcecie — możecie go zabrać z powrotem, ale niech dalej przelewa pieniądze’.”

Włączyłam dyktafon.”