Stałam w jej sali balowej, gdy moja teściowa powiedziała mi: „Nie jestem wystarczająco dobra” i powiedziała mężowi: „Znajdź żonę z klasą”. Pięć lat później wróciłam z bliźniakami, szepcząc: „Pamiętasz mnie, Eleanor? Dziś twoje imperium należy do mnie”, podczas gdy jej świat powoli się rozpadał…

Odjechałem z hotelu, zostawiając starą Avę w lusterku wstecznym. Była słodką dziewczynką. Będzie mi jej brakowało.

A kobieta prowadząca teraz samochód? Była gotowa na wojnę.

Zamknęłam za sobą ciężkie mahoniowe drzwi toalety i oparłam się o nie, łapiąc powietrze, jakbym właśnie przebiegła milę. Marmurowa toaletka, złote meble, świeże orchidee w wazonie – wszystko to zlewało się w kalejdoskop mdłości.

Spojrzałam na siebie w lustrze. Moja szminka wciąż była idealna. Włosy wciąż upięte. Ale kobieta, która na mnie patrzyła, wyglądała, jakby krzyczała zza tafli szkła.

Miałem wybór.

Mógłbym otworzyć te drzwi, wyjść, połknąć truciznę i pozwolić Eleanor Carver rozpuścić mnie w nicość.

Albo mogę przestać się trząść i zacząć walczyć.

Mój telefon zawibrował, uderzając o marmurowy blat. To była Lena Cruz.

Lena była moim kołem ratunkowym. Poznałyśmy się na studiach i podczas gdy ja poszłam do finansów, ona pięła się po szczeblach kariery w administracji służby zdrowia. Obecnie była menedżerką ds. rozliczeń w ogromnej sieci prywatnych klinik – konkurencji dla gabinetu dr. Fostera – ale miała dostęp do wspólnych baz danych ubezpieczycieli, o których istnieniu większość ludzi nie wiedziała.

Przesunąłem, aby odpowiedzieć.

„Lena, nie mogę teraz rozmawiać. Właśnie słyszałam Eleanor…”

„Zamknij się i posłuchaj mnie, Avo”. Głos Leny był napięty, zdyszany i pozbawiony zwykłego ciepła. „Jesteś gdzieś bezpieczna?”

„Jestem w łazience w hotelu. Dlaczego?”

„Przeprowadziłem audyt, o który prosiłaś. Ten dotyczący honorariów za zewnętrzne konsultacje dr. Fostera. Myślałem, że znajdę może kilka łapówek dla przedstawicieli firm farmaceutycznych. Ava, znalazłem transfery.”

Ścisnąłem mocniej telefon.

„Od kogo?”

„Od zarejestrowanej spółki-wydmuszki do Funduszu Powierniczego Rodziny Carver” – powiedziała Lena, wypowiadając słowa szybko, niczym pociski. „Pięćdziesiąt tysięcy dolarów co sześć miesięcy przez ostatnie dwa lata. W notatce jest napisane: »Specjalne konsultacje dla Avy Williams«. Ale to właśnie mnie zemdliło. Zagłębiłam się w wymianę danych patologicznych. To system, którego używamy do śledzenia cennych zasobów biologicznych w różnych stanach”.

Poczułem, jak krew odpływa mi z twarzy.