Syn zbudował nowy dom, ale zmusił swoją starszą matkę, by zamieszkała w starym, aż do dnia jej śmierci. To, co znalazła w drewnianej skrzyni, zmieniło jej życie na zawsze.

W spokojnym miasteczku Batangas mieszkała Doña Teresa, oddana wdowa, której cały świat kręcił się wokół jej jedynego syna, Ramóna.

Po śmierci męża Teresa pracowała samotnie od świtu do zmierzchu, sadząc ryż, sprzedając warzywa na targu, hodując kurczaki – wszystko po to, by Ramón mógł pójść do szkoły. Jej poświęcenie przyniosło owoce: Ramón ukończył studia inżynierskie.

Lata później poślubił Clarissę, piękną i wyrafinowaną kobietę z Manili. Początkowo ich małżeństwo wydawało się idealne. Ale z czasem Ramón zaczął oddalać się od kobiety, która dała mu wszystko.

Kiedy Clarissa skończyła trzydzieści pięć lat, zdecydowała, że ​​potrzebują nowego, nowoczesnego domu, zbudowanego na ziemi, którą Teresa kiedyś uprawiała ręcznie. Stary drewniany dom – milczący świadek lat trudów i miłości – został przez Clarissa uznany za „zbyt obskurny dla gości”.

Pewnego wieczoru przy kolacji Clarissa delikatnie zaleciła:

„Mamo, kiedy nowy dom się skończy, czy nie byłoby lepiej, żebyś została w starym, na tyłach? Tam jest ciszej i będziemy mieli więcej miejsca dla gości”.

Ramón poczuł ból w sercu, ale wymamrotał:

„Tak, mamo. Odświeżę ci stare mieszkanie. Będzie ci tam wygodnie.”