Teść przyjechał ze wsi w odwiedziny; zięć pogardzał nim, bo był biedny i nie chciał z nim nawet rozmawiać, ale później zbladł z żalu, gdy poznał prawdę…

Teść przyjechał ze wsi w odwiedziny; zięć gardził nim z powodu biedy i nie chciał nawet rozmawiać, ale później zbladł z żalu, gdy poznał prawdę…
Javier urodził się i wychował w Mexico City. Przywykł do pocieszenia, do patrzenia na życie oczami, które ceniły tylko pieniądze i status.

Kiedy poślubił Marię – uroczą, prostą dziewczynę z małego miasteczka – jego przyjaciele wyśmiewali go, mówiąc, że „przyprowadził sobie żonę ze wsi”.

Ale ponieważ była piękna, pracowita i kochała go całym sercem, Javier zgodził się go poślubić.

W dniu ślubu ojciec Marii, Don Pedro, szczupły, opalony chłop, przyjechał z rancza i oddał wszystkie swoje oszczędności, aby utrzymać córkę.

Ale dla Javiera ten człowiek był tylko „biednym, zacofanym człowiekiem”.

Po ślubie Maria czasami prosiła męża, żeby wrócił do miasta i odwiedził ojca, ale Javier zawsze wymyślał wymówki:

„Po co tam jechać? Tylko kurz, pola i nic ciekawego do opowiadania”.

Maria była zasmucona, ale nie śmiała mu zrobić wyrzutów.

Pewnego dnia Don Pedro niespodziewanie przyjechał do miasta, aby odwiedzić parę.

Przyjechał starym autobusem i przywiózł w prezencie kilka kilogramów batatów i grejpfrutów ze swojego ogrodu.

Gdy tylko przyjechał, Maria wzruszyła się:

„Tato! Kiedy przyjechałeś? Dlaczego nie dałeś mi znać, żebym cię odebrał z dworca głównego?”

Uśmiechnął się życzliwie:

„Nie chciałem ci przeszkadzać, córko. Przywiozłem tylko kilka rzeczy z rancza, żebyś nie zapomniała smaku domu”.

Maria wzruszyła się do łez.

Ale Javier zareagował inaczej.

Siedział w salonie i patrzył w telefon komórkowy; widząc wchodzącego Don Pedra w znoszonym ubraniu i starych sandałach, zmarszczył brwi, powitał go chłodno i odwrócił się.

Podczas posiłku Don Pedro próbował porozmawiać z zięciem:

„Javier, jak tam w pracy? Czy to dla ciebie za ciężkie?”

Javier szybko zjadł trochę mięsa i odpowiedział krótko:

„To co zwykle”.