Teściowa urodziła zięciowi dziecko – w wieku 50 lat! Kiedy córka dowiedziała się, kim jest, oszalała…

Swietłana była niespokojna od poprzedniej nocy i nie mogła spać. W powietrzu unosiło się przeczucie czegoś ważnego i radosnego. Następnego ranka obudziły ją promienie słońca przedzierające się przez zasłony.

Otworzyła oczy i natychmiast przypomniała sobie, że to wyjątkowy dzień. Przez dziesięć lat, odkąd poznała swojego ukochanego Mikołaja, nigdy nie świętowali dnia ślubu, ponieważ dzień, w którym się poznali, był dla nich o wiele ważniejszy. Swieta spodziewała się znaleźć przy łóżku bukiet czerwonych róż, ten sam, który Kola zazwyczaj dawał jej w tym dniu, ale tym razem kwiatów nie było.

Była lekko rozczarowana, ale potem ożywiła się i poszła do kuchni, myśląc, że może czeka tam na nią niespodzianka. Mikołaj powitał żonę w kuchni z subtelnym uśmiechem na twarzy. Swietłana była lekko zaskoczona jego radosnym nastrojem, ale postanowiła na razie zachować spokój.

Mając nadzieję, że mąż pamięta o rocznicy, spodziewała się wieczornej niespodzianki. Podekscytowanie przyspieszało bicie jej serca i mogła tylko zgadywać, co Kola przygotował dla niej tym razem. Po śniadaniu Nikołaj poszedł do pracy, a Swietłana postanowiła poświęcić trochę czasu dla siebie.

Poszła do łazienki, żeby przygotować się na romantyczny wieczór. Odkręciła wannę, dodała olejków eterycznych i delektowała się ciepłą wodą. W takich chwilach uwielbiała rozmyślać o swoim związku z mężem, wspominać szczęśliwe chwile i po prostu marzyć o świetlanej przyszłości.

Tego dnia Swietłana postanowiła wyglądać wyjątkowo pięknie. Starannie zadbała o swoją cerę, nałożyła maseczki na twarz i włosy, a następnie wybrała elegancką sukienkę, która podkreślała jej figurę. Po dobraniu odpowiednich dodatków i nałożeniu lekkiego makijażu, przejrzała się w dużym lustrze i była zadowolona ze swojego wyglądu.

Już czuła lekkie podniecenie i oczekiwanie przyjemnego wieczoru. Ponownie przechodząc przed lustrem, ponownie się oceniła. Swoje wysokie piersi, wąską talię i jędrny brzuch.

Wszystko było prawie takie samo, jak wiele lat temu, kiedy poznała Nikołaja. Kobieta uśmiechnęła się do swojego odbicia, pewna siebie i gotowa na ten wieczór, który, jak miała nadzieję, będzie absolutnie niezapomniany. Swietłana wspominała ten wyjątkowy dzień, kiedy po raz pierwszy poznała swojego przyszłego męża.

To było wydarzenie, które dosłownie ukształtowało całe jej przyszłe życie. Sveta spieszyła się tego dnia na sesję ślubną i wybiegła ze studia, żeby zdążyć na samochód i nie spóźnić się na ważne wydarzenie. Jednak pochłonięta myślami o zbliżającej się sesji, zupełnie nie zauważyła nadjeżdżającego SUV-a.

Kiedy ogromny czarny samochód gwałtownie zahamował, wydając przenikliwy pisk, Swietłana mimowolnie się odwróciła. Z przerażeniem zobaczyła, jak przerażająca maszyna zatrzymuje się zaledwie kilka centymetrów od niej. Potknęła się ze zdziwienia i upadła na chodnik.

W tym momencie z samochodu wyszedł wysoki, przystojny mężczyzna o atrakcyjnych rysach twarzy. Szybko podszedł do Swietłany, delikatnie wziął ją w ramiona i ostrożnie posadził w swoim samochodzie. Idąc, patrzył jej prosto w oczy, pytając, czy odniosła jakieś poważne obrażenia i jak się czuje.

Tego dnia Swietłana była bardzo zdenerwowana. Spieszyła się do pracy i ostatnią rzeczą, jakiej potrzebowała, była pomoc Nikołaja, którego przypadkiem spotkała tego dnia na ulicy. Kilkakrotnie zapewniała go, że wszystko u niej w porządku i że jest bardzo spóźniona.

Nikołaj spojrzał na nią uważnie, jakby chciał potwierdzić prawdziwość jej słów. Po czym nagle oświadczył, że jeśli kiedykolwiek się ożeni, jego żona nigdy nie będzie pracować. Swietłana tylko lekko się uśmiechnęła, lekceważąc jego słowa, i pobiegła dalej, ale nie wcześniej niż wymieniła się numerami telefonów.

Następnego ranka, gdy Swietłana właśnie się budziła i szykowała do nowego dnia pracy, nagle zadzwonił jej telefon. To był Nikołaj. Zapytał, jak się czuje i ku jej zaskoczeniu zaprosił ją na lunch.

Swietłana początkowo trochę flirtowała, ale w końcu się zgodziła. Kolacja przebiegła wspaniale i wkrótce młodzi zaczęli się spotykać. Z czasem ich związek stawał się coraz poważniejszy i silniejszy.

Kilka miesięcy później Nikołaj oświadczył się Swietłanie, która przyjęła jego propozycję. Ślub był skromny, z udziałem tylko najbliższej rodziny i przyjaciół, ale ciepły i radosny. Miesiąc miodowy spędzili w pięknym miejscu na romantycznej wyspie na Oceanie Indyjskim, gdzie mogli w pełni cieszyć się sobą i naturą.

Minęło dziesięć lat, a ich życie rodzinne było pełne szczęścia i zrozumienia. Swietłana i Mikołaj zawsze się wspierali, wspólnie snuli plany i cieszyli się każdym wspólnie spędzonym dniem. To było jak bajka.

To prawdziwe szczęście dla kobiety. Mikołaj był stanowczy i konsekwentny w swojej decyzji i nalegał, by żona zrezygnowała z pracy. Swietłana, choć kochała swój zawód, nie mogła się powstrzymać od przyzwolenia na męża.

W końcu perspektywa zostania pełnoprawną gospodynią ogromnego domu na wsi miała również swoje zalety. Mikołaj zresztą nigdy nie szczędził wydatków na utrzymanie i komfort żony, zawsze starając się otoczyć ją troską i uwagą. W domu pracowała służba na pełen etat, co znacznie ułatwiało wszelkie obowiązki domowe.

Swietłana zaczęła poświęcać więcej czasu sobie i swojemu rozwojowi osobistemu, aby pozostać interesującą i atrakcyjną dla męża. Zaczęła uczęszczać na różne wydarzenia kulturalne, uprawiać sport i studiować sztukę. Jednak pomimo pozornej pomyślności i dobrobytu, w ich życiu rodzinnym wciąż tlił się smutek…