Okrucieństwo było zapierające dech w piersiach. Nie rozwodził się tylko z żoną; rozwodził się z córkami ze względu na ich płeć.
Bella roześmiała się lekkim, dźwięcznym śmiechem, który działał Annie na nerwy. „Och, Marku, jesteś takim tradycjonalistą” – zagruchała, choć jej oczy błyszczały chciwością, gdy patrzyła na dane finansowe. Spojrzała na Annę, posyłając jej szeroki uśmiech.
„Nie martw się, Anno” – powiedziała Bella. „Jestem pewna, że dziewczyny dadzą sobie radę. Może uda im się dobrze wyjść za mąż. Poza tym… Planuję dać Markowi dużą rodzinę. Dam mu całą drużynę futbolową złożoną z synów. Ktoś musi nieść pochodnię, prawda?”
„Dokładnie” – zgodził się Mark, odchylając się do tyłu. „Potrzebuję syna, żeby kontynuować linię. To biologia, Anno. To nic osobistego. Dałaś mi dwie córki. Próbowałaś. Ale Bella… Bella daje mi dziedzica”.
Upił łyk swojej starej szkockiej. „Więc podpisz papiery. Ułatwmy to sobie. Ty dostaniesz dom w zabudowie szeregowej, ja portfel i przyszłość. To hojna oferta dla kogoś, kto… nie do końca się sprawdził”.
Rozdział 2: Spokój Prawdomówcy.
Zniewaga wisiała w powietrzu, ciężka i toksyczna. Nie do końca trafiała. Jakby Anna była wadliwym urządzeniem, a nie kobietą, która zbudowała jego dom, zarządzała jego kalendarzem towarzyskim i wychowywała jego dzieci, podczas gdy on rozwijał swoją firmę.
Rok temu by ją to załamało. Rozpłakałaby się. Błagałaby go, żeby nie faworyzował nienarodzonego dziecka kosztem żyjących, oddychających córek, które go uwielbiały.
Ale Anna wylała łzy już kilka miesięcy temu. Dziś wieczorem nie była ofiarą. Była chirurgiem i była gotowa do cięcia.
Sięgnęła do torebki.
„Masz rację, Marku” – powiedziała Anna cicho.
Mark mrugnął, zaskoczony jej uległością. „Naprawdę?”
„Tak” – kontynuowała Anna. „Zasługujesz na jasność. Zasługujesz na dziedzictwo, które odzwierciedla prawdę o tym, kim jesteś”.
Upiła łyk wody. Spojrzała na Bellę, analizując pewność siebie młodszej kobiety. Bella pławiła się w blasku zwycięstwa, zupełnie nieświadoma, że siedzi na minie lądowej.
„Podpisałam dziś rano papiery rozwodowe” – powiedziała Anna. „Złożyłam je godzinę temu”.
„Dobrze” – powiedział Mark, odprężając się. „Mądra dziewczyna”.
„Jednakże” – powiedziała Anna, a jej głos opadł o oktawę, stając się stalowy. „Zanim otworzysz tę butelkę Cristal, którą zamówiłeś wcześniej… zanim wzniesiesz toast za Williama i „drużynę futbolową” synów… jest jeszcze jedna sprawa administracyjna, którą musimy załatwić”.
Wyciągnęła z torby dużą, żółtą kopertę manilową. Nie był to dokument prawny. Widniał na niej stempel prywatnego laboratorium medycznego.
Położyła go ostrożnie na środku stołu, tuż nad planem finansowym Marka, na którym przekreślono imiona jego córek.
„Co to jest?” zapytał Mark, marszcząc brwi.
„To prezent” – powiedziała Anna. „Prezent na pożegnanie. Jako twoja żona od dziesięciu lat, czułam, że jestem ci winna prawdę, zanim rozpoczniesz nowe życie”.
Pochyliła się do przodu i spojrzała mu w oczy.
„Jesteś tak zafascynowany liniami krwi, Marku. Jesteś tak zafascynowany biologią. Pomyślałem więc, że uczciwie będzie sprawdzić biologię”.
Rozdział 3: Szok DNA (PIERWSZY ZWROT)
Mark prychnął, a na jego ustach pojawił się uśmieszek. „Co to ma znaczyć? Desperacja? Odkopałeś stare USG? Próbujesz wzbudzić we mnie poczucie winy?”
Podniósł kopertę. Rozdarł ją z ostrym łzami, zirytowany przerwaniem uroczystości.
Wyciągnął pierwszy dokument. Był to pojedynczy arkusz papieru, gęsto wypełniony danymi medycznymi, wykresami i procentami prawdopodobieństwa.
Nagłówek: Laboratorium diagnostyki genetycznej – nieinwazyjny prenatalny test na ojcostwo (NIPP).
Mark zmrużył oczy, patrząc na tekst. „Test na ojcostwo? Po co…”
„W zeszłym tygodniu” – wyjaśniła spokojnie Anna – „Bella była w klinice Sutton na rutynowym badaniu. Pamiętasz? Nie mogłaś przyjść z powodu posiedzenia zarządu”.
Bella zamarła. Jej widelec z brzękiem upadł na talerz. „To… to moja prywatna dokumentacja medyczna!”
„Moja najlepsza przyjaciółka jest dyrektorem naczelnym w Sutton” – Anna skłamała płynnie – tak naprawdę to prywatny detektyw zażądał danych, ale kłamstwo bolało bardziej. „Ale to nie ma znaczenia. Liczy się próbka. Pobrali krew Belli, żeby sprawdzić DNA płodu unoszące się w jej osoczu. A ja dostarczyłam im próbkę twoich włosów z twojej szczotki do włosów, Marku”.
„Ukradłeś mi włosy?” – zażądał Mark, czerwieniąc się na twarzy. „Ty stuknięta suko”
„Przeczytaj dolną linijkę, Marku” – rozkazała Anna. Jej głos trzasnął jak bicz.
Mark spojrzał w dół. Jego wzrok przesunął się poza techniczny żargon i porównania loci, aż do ramki podsumowującej na dole strony, zaznaczonej na czerwono.
PRAWDOPODOBIEŃSTWO OJCOSTWA: 0,00% WNIOSEK: WYKLUCZONE.
Cisza, która zapadła przy stole, była ogłuszająca. Hałas otoczenia restauracji zdawał się zanikać.
Mark wpatrywał się w kartkę. Zamrugał. Przeczytał ją jeszcze raz.
Uśmieszek zniknął z jego twarzy niczym mokra glina.
„Zero?” wyszeptał.
Spojrzał na Bellę.
Twarz Belli zbladła. Wyglądała jak duch. Otworzyła usta, ale nie wydobył się z nich żaden dźwięk.
„Mark…” wyjąkała Bella, a jej ręce drżały, gdy sięgała po jego ramię. „Mark, nie patrz na to. Udawała! Jest zazdrosna! Wydrukowała to z internetu!”
Mark odsunął rękę, jakby była z ognia.
„Czy to naprawdę się dzieje?” – zapytał Mark Annę drżącym głosem.
„To potwierdzony raport laboratoryjny” – powiedziała Anna. „Płód jest płci męskiej, tak. Ale nie ma z tobą absolutnie żadnych wspólnych markerów genetycznych”.
„To niemożliwe!” wrzasnęła Bella, przyciągając uwagę pobliskich stolików. „Jesteśmy razem od roku! Nie byłam z nikim innym! Mark, kochanie, znasz mnie! To pułapka!”
Mark spojrzał na kartkę, a potem na brzuch Belli – brzuch, który właśnie pocałował, brzuch, za który właśnie wydziedziczył swoje córki.
„Zero” – powtórzył Mark, a jego mózg z trudem przetworzył zdradę. „Mówiłeś, że to moje. Przysiągłeś”.
„To twoje!” – krzyknęła Bella, a łzy spływały jej po twarzy. „Test jest błędny! Te testy nigdy nie dają stuprocentowej dokładności!”
„Właściwie” – wtrąciła Anna chłodnym i klinicznym głosem – „testy NIPP są w 99,9% dokładne. Ale Bella ma rację, Marku. Kawałek papieru może być sfałszowany. Możesz mieć wątpliwości”.
Anna ponownie sięgnęła do koperty.
„Dlatego” – powiedziała – „przyniosłam drugi dokument”.
Rozdział 4: Wyrok bezpłodności (DRUGIE ZWROTY – ŚMIERTELNY CIOS)
Mark spojrzał na dłoń Anny. Wyglądał na przerażonego. Wyglądał jak człowiek, który wie, że kat unosi topór, ale nie potrafi oderwać wzroku.
„Co to jest?” – wychrypiał.
Anna położyła drugi dokument na stole. Był starszy, skserowany ze szpitalnego archiwum.
Nagłówek: Centrum Urazowe św. Łukasza – Raport pooperacyjny – Oddział Urologii. Data: 14 listopada ubiegłego roku.
„Pamiętasz zeszłoroczny wypadek samochodowy, Mark?” zapytała Anna. „Ten w samochodzie sportowym? Mówiłeś mi, że złamałeś kilka żeber. Mówiłeś, że to nic poważnego”.
Mark zesztywniał. Jego oczy rozszerzyły się z przerażenia.
„Wyciągnęłam całą dokumentację medyczną podczas postępowania rozwodowego” – powiedziała Anna. „Ukryłeś przede mną szczegóły. Ukryłeś je przed wszystkimi. Bo się wstydziłeś”.
Wskazała zaznaczony fragment raportu medycznego.
„Uderzenie nie tylko złamało ci żebra, Mark. Uraz miednicy był katastrofalny. Doszło do poważnego uszkodzenia naczyń jąder. Lekarze przeprowadzili pilną operację, aby uratować ich funkcje, ale uszkodzenie nasieniowodów i zdolności do produkcji plemników było całkowite”.
Mark nie oddychał.
Anna przeczytała wniosek lekarza na głos, a jej głos wyraźnie rozbrzmiewał w ciszy.
„DIAGNOZA: Trwała wtórna niepłodność. Stan: Azoospermia. Liczba plemników: Zero.”
„Byłeś bezpłodny przez dwanaście miesięcy, Marku” – powiedziała Anna.
Prawda uderzyła w stół z siłą bomby.
zobacz więcej na następnej stronie
Reklama
Yo Make również polubił
Pieczone ziemniaki z dodatkiem carne asada
Od kilku dni Anna miała wrażenie, że coś się zmieniło.
Pieczone ziemniaki z cebulą: prosty i smaczny przepis na przystawkę
Rak jajnika: Oto najczęstsze wczesne objawy