Jedzenie emocjonalne to zjawisko, w którym ludzie używają jedzenia, aby poradzić sobie ze swoimi uczuciami, a nie zaspokoić głód. To zachowanie jest często wywoływane przez różne emocje, takie jak stres, smutek, szczęście lub nuda. Zrozumienie związku między emocjami a jedzeniem jest kluczowe, ponieważ pomaga ludziom rozpoznawać niezdrowe nawyki żywieniowe i dokonywać bardziej świadomych wyborów żywieniowych. Jedzenie emocjonalne może prowadzić do przejadania się, przybierania na wadze i błędnego koła poczucia winy i wstydu. Poprzez identyfikację emocjonalnych wyzwalaczy, które prowadzą do jedzenia, ludzie mogą rozwijać zdrowsze mechanizmy radzenia sobie i poprawiać swoje ogólne samopoczucie.
Nauka stojąca za jedzeniem emocjonalnym
Jedzenie emocjonalne jest głęboko zakorzenione w układzie nagrody w mózgu. Kiedy jemy, nasz mózg uwalnia dopaminę, neuroprzekaźnik związany z przyjemnością i nagrodą. To uwalnianie może tymczasowo stłumić negatywne emocje, tworząc cykl, w którym ludzie zwracają się ku jedzeniu w poszukiwaniu pocieszenia. Stres może również zwiększać poziom kortyzolu, co może wywoływać pragnienie tłustych i słodkich pokarmów. Zrozumienie nauki stojącej za jedzeniem emocjonalnym może pomóc ludziom rozpoznać, że te pragnienia często nie są związane z głodem, ale raczej reakcją na emocjonalny niepokój.
Co jeść, gdy jesteś…
1. Stresowany: ✔ Gorzka
czekolada Dlaczego działa: Gorzka czekolada (szczególnie ta z 70% lub większą zawartością kakao) zawiera flawonoidy, które poprawiają przepływ krwi do mózgu i obniżają poziom kortyzolu (hormonu stresu). Pobudza również uwalnianie endorfin i serotoniny, naturalnych wzmacniaczy nastroju.


Yo Make również polubił
Rodzina jej męża zmusza ją do publicznego rozebrania się, żeby ją upokorzyć — aż do czasu, gdy przychodzą jej dwaj bracia-miliarderzy i…
Portulaka: Potężny naturalny środek leczniczy pełen przeciwutleniaczy i kwasów omega-3
„Crescentine – Włoskie pączki na początek posiłku: Przepis na pyszne przystawki”
Nazwana „brzydką, rzuconą studentką” i wydziedziczona przez rodzinę. 5 lat później poznałam ich na przyjęciu z okazji ukończenia studiów mojej siostry. Jej profesor zapytał: „Znasz ją?”. Odpowiedziałam: „Nie masz pojęcia”. Nie mieli pojęcia, kim jestem, dopóki…