Wysiadłem z samochodu, a dziadek zamarł na ganku. „Dlaczego wezwałeś usługę przewozu?” – zapytał, mrużąc oczy. „Gdzie ten SUV, którego babcia i dziadek kupili ci na 24. urodziny?”. Zanim zdążyłem odpowiedzieć, mama próbowała załagodzić sytuację swoim znajomym uśmiechem, takim, jakim uśmiechała się na kościelnych zbiórkach charytatywnych i lunchach. „Twoja siostra potrzebuje tego bardziej” – powiedziała. Na ganku zapadła cisza. Wtedy dziadek Walter pochylił się, żeby spojrzeć na telefon i, nie podnosząc głosu, spokojnie, w kilka sekund odwrócił rodzinny układ sił.

e wydobył się z nich żaden dźwięk. Kłamstwo. Trzymała się kurczowo kłamstwa naiwnej, pomocnej matki, które właśnie zostało unicestwione.

Kelsey powoli wstała. Spojrzała na ekran. Spojrzała na numer. „4545” – wyszeptała Kelsey. „Widziałam ten telefon”. „Widziałam go w twojej torebce w Święto Dziękczynienia. Mówiłaś mi, że to na pogawędkę w klubie książki”.

Kelsey odwróciła się, by spojrzeć na Brenta. Jej twarz była blada, pozbawiona wszelkiej zwykłej próżności. Po raz pierwszy wyglądała jak dorosła osoba, która patrzy na świat bez filtra.

„Wiedziałeś” – powiedziała Kelsey do Brenta. „Wiedziałeś, że mama ma telefon. Uzgodniliście to. Wysłałeś jej SMS-a, kiedy ma się spodziewać kodów”.

„To było dla bezpieczeństwa” – wyjąkał Brent, rozglądając się po pokoju. „Żeby oddzielić konto firmowe”.

„Nie” – powiedziała Kelsey, a jej głos drżał od nowego, wyraźnego gniewu. Wykorzystałeś moją matkę, żeby okraść moją siostrę i zbudować dla mnie fałszywe życie. I pozwoliłeś mi prowadzić ten samochód. Pozwoliłeś mi się tym chwalić przed znajomymi.

Zaśmiała się szorstko i chrapliwie. Myślałam, że jestem księżniczką – powiedziała Kelsey, a łzy spływały jej po twarzy. Ale nią nie byłam. Byłam tylko kamuflażem. Wykorzystałeś mnie, żeby oszustwo wyglądało jak rodzinna historia sukcesu.

Kelsey, kochanie, nie mów tak – błagał Brent, chwytając ją za rękę.

Odsunęła się, jakby był radioaktywny. „Nie dotykaj mnie. Zrobiłeś ze mnie wspólnika. Kazałeś mi być świadkiem tego pełnomocnictwa. Powiedziałeś mi, że to dla trustu.

„Damy radę” – krzyknął Brent, uderzając dłonią w stół. „Diane, powiedz im, że damy radę. Tylko nie podpisuj niczego więcej, jeśli będziemy trzymać się razem. Nie będą w stanie udowodnić zamiaru”.

Walter wstał. Podszedł do kominka i podniósł ciężki żelazny pogrzebacz. Nie uniósł go, ale trzymał go z przerażającą poufałością. „Czas na naprawy minął” – powiedział Walter. „Czas na amputację”. Spojrzał na Brenta. „Masz dwie możliwości, synu. I obie kończą się opuszczeniem tego domu”.

Walter wskazał na Avery’ego. Wybór pierwszy. Avery złoży pełny pakiet dowodów u prokuratora okręgowego jutro rano o 9:00. Pakiet zawiera umowę na samochód, doki kredytowe, rejestry telefonów komórkowych i oświadczenie Diana. Zostaniesz aresztowany za oszustwo bankowe, oszustwo przelewowe i kradzież tożsamości. Trafisz do więzienia federalnego na 10 do 15 lat – Brent przełknął ślinę.

I wybór numer dwa. Wybór numer dwa, powiedział Walter. Podpisujesz natychmiast zrzeczenie się odpowiedzialności i przyznanie się do winy. Przyznajesz, że wprowadziłeś w błąd Diane i Kelsey. Przyjmujesz pełną odpowiedzialność za dług. Zgadzasz się natychmiast zlikwidować logistykę BKM, aby spłacić kapitał. I przekazujesz wszystkie kopie danych osobowych Tessy.

Jeśli to podpiszę, przyznaję się do przestępstwa – syknął Brent. – Nigdy więcej nie będę pracował w finansach.