Za każdym razem, gdy mąż wracał z podróży służbowej, zastawał żonę starannie prającą pościel. Pewnego dnia, zaciekawiony, ukrył kamerę w ich sypialni – tylko po to, by odkryć bolesną prawdę, która napawała go wstydem i złamanym sercem.

Za każdym razem, gdy jej mąż wracał z podróży służbowej, zastawał ją piorącą pościel.

Łóżko zawsze wyglądało na czyste, ale ona mimo to je myła i pewnego dnia jego cicha ciekawość przerodziła się w złamane serce.

Po awansie na stanowisko menedżera regionalnego w firmie budowlanej w Seattle, Ethan Parker miał napięty grafik. To, co zaczęło się jako krótkie podróże służbowe, wkrótce przerodziło się w tygodnie poza domem. Za każdym razem, gdy opuszczał ich przytulny dom w Portland, jego żona, Lily, żegnała go delikatnym uśmiechem i uściskiem na ganku – nigdy nie narzekając, nigdy nie wzdychając.

Ale coś w jej nawykach zaczęło go dręczyć. Za każdym razem, gdy wracał, szorowała pościel, mimo że łóżko wydawało się nietknięte i pachniało lawendą.

Pół żartem, pół serio zapytał kiedyś: „Masz bzika na punkcie czystej pościeli, co? Nie było mnie cały tydzień, a w tym łóżku nawet nikogo nie było”.

Lily tylko uśmiechnęła się lekko i spuściła wzrok.

„Lepiej mi się śpi w świeżej pościeli” – mruknęła. „Poza tym… trochę się brudzą”.

„Brudny?” – pomyślał Ethan. *Jak to możliwe?* Nie było go w domu. Niepokój wkradał się niczym zimny przeciąg przez uchylone okno. Tej nocy nie mógł spać – obrazy zdrady migotały mu przed oczami.

Następnego ranka kupił małą ukrytą kamerę i dyskretnie umieścił ją na półce z książkami, naprzeciwko łóżka.

Powiedział Lily, że wybiera się na dziesięciodniową wycieczkę do Chicago, ale zamiast tego wynajął pokój w pobliżu, chcąc zobaczyć, co się wydarzy, kiedy go nie będzie.

Drugiej nocy serce waliło mu jak młotem, gdy otwierał kamerę w telefonie. Sypialnia wydawała się półmroczna, skąpana w delikatnym blasku lampki nocnej.

22:30 – drzwi się otworzyły.